Ik weet het nog goed. Mijn eerste sessie met een Personal Trainer. Mijn vrouw had deze dame ingehuurd, maar redde het niet om op tijd in de sportschool te zijn. “Geeft niet, schatje”, zei ik “ik ga wel in jou plaats”. Ik was op eigen kracht al een een tijdje bezig met krachttraining, dus ik was wel benieuwd hoe ik zo’n training zou ervaren. Zoals het een professional betaamt, vroeg zij keurig vooraf wat ik precies wilde trainen. Toen maakte ik een grote fout…
Ik zei: “benen…”
En het ergste komt nog…
Ik hield het daar niet bij…
Of het nu was om indruk te maken, ik weet het nog steeds niet, maar ik moest daar zo nodig nog aan toevoegen:
“En het mag lekker zwaar zijn…”
Nou, dat heb ik geweten!
Lang verhaal kort: Na 30 minuten zakte ik letterlijk door mijn benen. Midden in de sportschool, terwijl ik achter haar aanliep naar de volgende oefening…
Vele jaren later
Nu ben ik zelf Personal Trainer. En herken de zenuwen bij nieuwe cliënten. Ik moet dan inwendig altijd even lachen en denk dan terug aan mijn eerste training. Na de 1e sessie evalueer ik vervolgens de training. Ze lijken dan vaak bijna opgelucht. “Anders dan verwacht”, hoor ik dan vaak. “Ik voel spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had, maar het was wel te doen. Ik vond het eigenlijk wel leuk!”
Tot één vóór falen trainen
Om progressie te maken, moet je jezelf kunnen pushen. En kan je dat zelf niet, dan kan een trainer hier een rol in spelen. Idealiter wil je geregeld tot één vóór falen trainen. Dat betekent dat je niet stopt bij 12 herhalingen omdat dit nu eenmaal in je schema staat, maar dat je doorgaat totdat een volgende herhaling niet meer correct uitgevoerd kan worden. Een beginner kan dit echter nog niet inschatten. Het lichaam moet überhaupt nog leren de bewegingen efficiënt te maken. Vraag een beginner maar eens om een dumbell met 1 arm boven het hoofd te duwen en vraag het vervolgens eens aan een gevorderd persoon. Het verschil is vergelijkbaar met het pad van een dronken fietser en een trein op rails…
No Pain, No Gain?
Iedere training afwerken als een strijder uit de film 300 met een op-leven-of-dood mentaliteit om vervolgens strompelend en kotsend de kleedkamer te bereiken is niet nodig. Sterker nog, dit houd je niet lang vol en zal je progressie in de weg staan.
Zoals zo vaak: Het hangt af van de context. Met een beginner tot één voor falen trainen is bij veel oefeningen niet haalbaar en vaak zelfs gevaarlijk. Is je niveau intermediate, gevorderd of elite, dan wordt het een ander verhaal. Hoe gevorderder je wordt, hoe intenser trainingen moeten worden om nog progressie te boeken.
Maar ook hoe belangrijker zaken worden als: periodisering van trainingsintensiteit, rust, gevorderde trainingstechnieken, voeding, mentale gesteldheid etc.
Écht tot één voor falen trainen doet pijn. Laat staan als je verder gaat dan dat. Bijvoorbeeld bij het toepassen van gevorderde technieken.
