Dit gebied was ooit dé plek waar het brandhout voor Parijs vandaan kwam. Toen dat niet meer nodig was, ontstond er een leegloop. Er was immers geen droge baguette meer te verdienen. Om verpaupering tegen te gaan is de Franse overheid destijds een campagne gestart om buitenlanders aan te trekken die zich hier wilde vestigen. Het gevolg is dat je hier best wat Nederlanders en Belgen vindt die hier een bestaan hebben opgebouwd.
Frankrijk op z’n best
Ik hoor vaak: Frankrijk is prachtig, maar jammer dat er Fransen wonen. Tegen die mensen wil ik zeggen: Ga dan eens een keer niet naar de Zuid-Franse kust, Parijs of andere toeristische trekpleisters. En waag het al helemaal niet om naar een MacDonalds of Starbucks te gaan. Schaam je!
Hoe moet het dan wel? Nou, bijvoorbeeld zo: Je vraagt de plaatselijke bevolking om tips voor plekken waar je goed kunt eten. Verwacht geen fancy restaurants, maar meer een ogenschijnlijk gesloten locatie in een vrijwel verlaten dorpje. Je opent de deur en verbazend genoeg kan je gewoon naar binnen lopen! Vervolgens kom je terecht in een soort bar waar de plaatselijke bevolking stelling heeft genomen en lekker aan een koffietje (of iets sterkers!?) zit. Schoorvoetend vraag je in je beste Frans of het mogelijk is om iets te eten. De man vraagt: “Reserver?” Ik: “non”. Vervolgens draait hij zich om en loopt de keuken weer in. Ik kijk Anita vertwijfeld aan. “Was mijn Frans dan echt zo slecht?” Anita volmondig: “Ja… ” Maar gelukkig, de man blijkt zijn vrouw te zijn gaan halen en zij spreekt zelfs nog wel redelijk Engels! We worden meegenomen naar een soort eetlokaal achter de bar. Wij krijgen een papiertje voorgeschoteld, met een paar keuzen, maar mijn tip: bestel altijd de plat du jour. Wij aten die dag de lekkerste Boeuf Bourguignon die ik ooit gegeten heb!
Dit is slechts één voorbeeld. Soms is bestellen lastiger, want dan spreekt men geen of heel slecht Engels. Maar weet je wat zo mooi is? In dit soort gebieden zijn de mensen vriendelijk. Ze nemen de tijd voor je. Geen stress. Met wat handen- en voetenwerk kom je er altijd wel uit. Een jaartje Duolingo doet trouwens ook wonderen.
Vakantie voor fitnessfreaks?
Ik hoor je bijna denken: “Leuk verhaaltje Jonathan, maar wat heeft dit in hemelsnaam te maken met fitness??” Eerlijk gezegd: Helemaal niets. Of misschien toch wel. Wij zaten in een vallei. Om in het dorpje te komen om mijn dagelijkse croissantjes te halen voor het ontbijt moest ik 20 minuten bergje op en weer 20 minuten terug lopen. Je kan natuurlijk de auto pakken, maar waarom zou je dat doen? Heerlijk rustig wandelen in de natuur tussen de kwetterende vogeltjes en grazende koetjes kan ik eerder aanbevelen. Heel goed tegen stress.
Hé, daar loopt een mevrouwtje, dus ik op mijn best: “Bonjour!”
Mevrouwtje: “oh, u bent Nederlands hoor ik, hoe bevalt het u hier?” (zucht. Mijn Frans is dus écht slecht)
Heerlijk keuvelend lopen wij de heuvel op, naar het buurtsupertje waar de broodjes opgehaald moeten worden. Heerlijk toch?
Maar oké, voor de fitnessfreaks is er meer: Je kunt hier namelijk ook geweldig wandelen, hiken, mountainbiken, zwemmen etc. Dit alles in een authentieke Franse sfeer in de prachtige natuur, op een plek waar je gevoelsmatig jaren teruggaat in de tijd. En dat ook nog eens midden in één van de beste wijngebieden van de wereld en niet te vergeten: de wereldberoemde Franse keuken. Dus dan maar even geen havermout, broccoli en droge kipfilet. Geniet, beweeg en ont-stress.
Ik kan slechtere dingen bedenken….
